Obraz w prezbiterium naszej kaplicy jest wierną kopią malowidła malarza okresu baroku Caravaggia, Nawrócenie św. Pawła pod Damaszkiem, którą wykonał p. Henryk Bisaga, były mieszkaniec i radny Solca Kujawskiego. Oryginał znajduje się w kościele rzymskim p.w. Matki Bożej Królowej Narodów. Scena pod Damaszkiem rozegrała się w samo południe, a jednak tło obrazu Caravaggia pogrążone jest w mroku nocy. W ten sposób artysta chciał uzyskać wrażenie kontrastu między spływającym z nieba światłem a mrocznym tłem. Zrezygnował bowiem z obowiązującej w jego czasach, mody malowania Boga i aniołów. Obecność Boga jest w dziele Caravaggia pokazana jest jako niezwykłe światło ogarniające postać leżącego na ziemi Pawła. Malarz skontrastował nie tylko nadnaturalne światło ze zwykłą ciemnością nocy, ale pogrążonemu w intensywnym przeżyciu religijnym Pawłowi przeciwstawił bardzo realistyczne wizerunki służącego i konia. Ta scena jest bardzo przekonywująca. Paweł, młody i silny mężczyzna, z mieczem u boku – atrybutem siły i płaszczem – atrybutem władzy – leży na łopatkach. Gdzie się podziała jego siła i męskość? Rozłożony na łopatki i bezbronny jak dziecko. Ile razy my, powaleni na ziemię przez nasze grzechy oraz życie i jego problemy, jesteśmy w sytuacji podobnej jak Paweł – pozostaje już tylko Bóg i wyciągnięcie do niego na ratunek. Wiemy jak zbawienne było dla późniejszego Apostoła Narodów to doświadczenie spod Damaszku. Z gorliwego prześladowcy chrześcijan stał się gorliwym wyznawcą Chrystusa i dla niego poprzez męczeńską śmierć oddał swe życie. Postawa Pawła z obrazu Caravaggia jest autentyczna i podobna do wielu sytuacji z naszego życia. Pamiętajmy o tym, kiedy jesteśmy w naszej świątyni. Niech ono nas skutecznie zachęca do ciągłego nawracania się, czyli radykalnego zmieniania naszego życia na lepsze oraz piękniejsze, pięknem Boga i jego Przykazań Nawrócenie jest wpisane w nasze chrześcijańskie powołanie. Ciągle, systematycznie i uparcie trzeba je podejmować, przez mozolną oraz cierpliwą pracę nad sobą.
ks. Grzegorz Grobelny
